Wij willen luisteren naar wat de apostel Paulus in zijn brief aan de Romeinse christengemeente schrijft over de liefde voor Israël. De leidende gedachte in dit boekje is dat eerbetoon aan God en liefde voor zijn oude Bondsvolk niet te scheiden zijn.

Je vindt hier geen directe antwoorden op de vragen die zowel politiek als praktisch te stellen zijn aangaande de huidige situatie van het land en het volk. De conflicten tussen Joden en Palestijnen, de bijna dagelijkse beelden over het schokkende geweld van terreur en tegenacties, de spagaat tussen blinde liefde voor alles wat Israël heet enerzijds en de volslagen antisemitische uitlatingen anderzijds worden hier niet besproken.

De vraag is veel meer: wat kunnen we naar aanleiding van de twee belangrijke hoofdstukken uit de brief van Paulus zeggen. Eenvoudige bijbels-theologische bezinning over de vraag wat het voor de christelijke gemeente betekent, dat de God die wij belijden de God van Israël is. De God die zich in het bijzonder aan de wereld heeft bekend gemaakt in dat volk en definitief in Zijn Zoon. Wat wil het zeggen dat de Here Jezus Christus naar de mens gesproken uit dit volk was?

De strekking wordt bepaald en beperkt door de tekst uit Rom. 9-11. Hoopgevende woorden aan de christelijke gemeente over een volk in druk, toen en nu.