De morgen is vaalgrijs en stil,
een duif zit op het dak van ’t schuurtje.
Niet zo eenvoudig, als het lijf niet wil;
het wachten is nu op een beter uurtje.

Zacht komt de zon voorzichtig door
en geeft een milde gloed over de dingen.
Het leeft weer op, we gaan er maar weer voor,
al is er nog geen ruimte om voluit te zingen.