Smart

Je bent zo uit mijn zicht verdwenen,
ik kan weinig doen, moet alsmaar wenen.
Hoe is hier nog een brug te slaan,
zijn wij te ver niet bij elkaar vandaan?

Woorden zijn mij vaak te plat, te vlak,
men draagt ze aan met schoon gemak.
Verdriet scheert telkens langs als meeuwen,
soms zou ik wel eens willen schreeuwen.

Zoekend waar ik vrede vind
wil ik geloven als een kind
dat U, Heer voor ons zult blijven zorgen.
Ik hier, jij daar, vandaag en morgen.

U bent het die de band herstellen gaat.
U hebt liefdevol ons beider hart geraakt.
Al duurt het lang, U maakt het goed.
Vader, leer me hoe ik verder leven moet.

Smart