Een familiegeschiedenis

Genealogie is een zoektocht, zeker ook naar de wortels van het eigen bestaan. Het is een vreemd verlangen zich een idee te vormen over voorvaders en voormoeders die je nooit gekend hebt, maar waar je leven toch mee verbonden is. Uit te vinden in welke omgeving zij leefden en onder welke omstandigheden ze opgroeiden. Te zoeken naar de achtergrond van hun doen en laten. Er iets van te ontdekken hoe zij hun leven invulling gaven, dan wel probeerden te overleven en een bestaan trachtten op te bouwen. Weet hebben van je familiegeschiedenis verheft het heden voor wie de zin ervan aanvoelt. Je leert begrijpen dat je in een groter verhaal bent opgenomen. De geschiedenis is volgens de Romeinse redenaar Cicero de leermeester van het leven. En wat mij betreft heeft hij gelijk.

Het is begrijpelijk wanneer iemand vraagt: waar komt die drijfveer voor genealogie vandaan, het verlangen om zo in het verleden te spitten? Wat bezielt je om mensen van wie niemand meer weet heeft, opnieuw enige bekendheid toe te schrijven? Mogelijk is het een gedrevenheid tot begrip van je eigen innerlijke wereld. Ontraadseling van wie je zelf bent door uit te zoeken waar je vandaan komt. Het leidt voor de liefhebbers tot een deel van de eigen historische werkelijkheid. De onbekende voorouders gaan in zekere zin voor je leven.

Dit boek heeft voornamelijk vorm gekregen door historisch-genealogisch- onderzoek in de archieven van West-Brabant. Het verhaalt over mensen in de achttiende eeuw. Een Fijnaartse polderboer, zijn ouderlijk gezin en in het bijzonder het gezin dat hij zelf vormt met zijn eerste en tweede vrouw en hun kinderen.